De Ryder Cup bezoeken is overweldigend

“Zo, nu heb je wat te schrijven voor op je website”, zei mijn broer na afloop.

Hij had gelijk. Maar waar te beginnen?

Dat het team van Europa in Rome de Ryder Cup op de golfbaan van Marco Simone in Rome heroverd heeft op de Amerikanen, dat weet iedere golfer.

Ook het verloop van de wedstrijd is duidelijk in beeld geweest op Ziggo Golf, dus ja, wat ga je nog toevoegen? Dat blijkt echter verrassend veel te zijn.

De week van de Ryder Cup in Rome

Laat ik je eerst vertellen dat ik het geluk had om op alle dagen van de Ryder Cup aanwezig te zijn. Wij zijn op woensdagmiddag geland in Rome en wilden direct door naar Marco Simone om de laatste trainingen van die dag nog te kunnen zien.

Door een leeglopende achterband van onze huurauto, kwamen we echter net te laat aan om de baan nog op te mogen. Na wat heen en weer gesteggel, mochten we gelukkig wel het bezoekersterrein op.

De avondschemering begon al in te vallen, waardoor het terrein prachtig werd uitgelicht. En wat een enorm terrein! Ik denk dat het bezoekerspaviljoen minstens twintig voetbalvelden groot was.

Door het enorme podium en de honderden tafels met parasols op het middenveld, had het terrein veel weg van een popfestival.

Dat dit niet zomaar een golftoernooi is, was overduidelijk.

Shoppen, shoppen

Langs een kant van het terrein was een paviljoen opgebouwd van, ik schat, zeker 100 meter lang.

Daarin bevond zich de shop met een enorme collectie aan kleding en Ryder Cup merchandise. Er waren dagen waarop de rij voor de shop in de ochtend bijna 400 meter lang kon zijn.

Overal liepen de hele dag mensen rond met plastic Ryder Cup tasjes met daarin hun zojuist gescoorde waardevolle souvenirs. Ik kreeg de tip om als ik iets zag wat mij beviel, dat direct te kopen. Deed je dat niet, dan zou het zomaar uitverkocht kunnen zijn als je de volgende dag weer terugkwam.

Het is bijna onwerkelijk

De donderdag voorafgaande aan de Ryder Cup, is de laatste mogelijkheid voor de spelers om de baan nogmaals te verkennen. Die dag is de sfeer enorm ontspannen.

Het geniale aan de opbouw van het terrein was, dat de drivingrange voor de spelers zich bevond tussen de golfbaan en het bezoekersterrein. Vanaf een tribune aan de kopse kant, kon je op nog geen tien meter afstand de spelers zien inslaan.

Dan staat daar gewoon ineens Ricky Fowler naast Collin Morikawa in te slaan. Het lijkt gewoon bijna niet echt. Het is alsof zij zo vanaf het scherm in de echte wereld waren gestapt. Een hele onwerkelijke ervaring.

Datzelfde gevoel had ik ook bij het voor het eerst zien van Jon Rahm, Viktor Hovland en Rory McIlroy in de baan. Het voelde bijna als een illusie.

Je ziet het thuis zeker niet beter

Met de vele tienduizenden bezoekers per dag, is het zeker niet zo dat je met z’n allen op je gemak met de spelers mee kunt lopen. Je gaat ergens bij een leuke hole zitten en je wacht rustig af totdat de flights voorbij komen.

Daarna loop je door naar de volgende hole, een stuk verderop in de baan, of je gaat wat drinken of eten.

Wat je op de tv niet goed ziet, is dat er op meerdere plekken langs de baan enorme schermen geplaatst zijn waarop de tv-beelden worden getoond. Terwijl je zit te wachten op de spelers, kun je dus vrij gemakkelijk de hele wedstrijd volgen.

Wat je ook niet goed ziet op tv, zijn de enorme afstanden die deze mannen kunnen slaan. Een drive die heuvel op 270 meter wordt geslagen, is in werkelijkheid veel indrukwekkender dan dat je op tv ooit zou kunnen beleven.

Op de buis ervaar je het hoogte verschil en de enorme afstanden niet. Je kunt bij sommige holes niet eens zien of er in de verte een Europeaan of een Amerikaan aan het afslaan is. Maar enkele seconden later ligt er wel ineens een bal naast de green voor een eagle.

Het is echt sensationeel om dat met eigen ogen te zien.

Het feest van de fans

Op zondag zoeken we ’s ochtends een plekje in de schaduw onder een olijfboom, links naast hole 5. Zo hebben we vanaf de andere kant van het water, een mooi uitzicht op de green.

Om ons heen zitten mensen uit Ierland, Engeland, Frankrijk, Spanje, Oostenrijk, Zuid-Afrika, Singapore, India, de VS en nog een Nederlander.

Er wordt samen gelachen en gepraat over het golfen. De onderlinge saamhorigheid in het publiek is groot.

Naarmate de dag vordert en de magen gevuld worden met meer en meer bier, nemen de zangkoren toe.

Een groot feest!

Net als in de film

Zaterdagavond wordt het spannend. McIlroy en Fitzpatrick kunnen op hole 18 nog een half punt veiligstellen tegen Cantlay en Clark. Fans rennen massaal onder de touwen door naar de andere kant van de fairway. In de verte zakt de ondergaande zon langzaam achter de tribune naast hole 18.

Het is net alsof ik zit te kijken naar een scène uit de golffilm The Legend of Bagger Vance. Alleen is dit geen film, maar het echte leven.

De cooldown

In de eerste dagen na mijn thuiskomst heb ik echt even tijd nodig om weer te landen. Ik kijk ieder filmpje op YouTube en Instagram over de Ryder Cup in Rome.

Ook de herhalingen op Ziggo heb ik meerdere keren gezien.

Als je de kans krijgt om een keer in je leven in Europa naar de Ryder Cup te gaan, heb ik maar een advies voor je: niet twijfelen, maar doen!

Wanneer ik al lang en breed al weer dagen thuis zit, klinken de vele liederen nog na in mijn hoofd. Op Instagram blijkt dat ik daar echt niet de enige in ben. Zelfs de spelers hebben het erover.

Wie de liedjes gemist heeft, moet maar eens kijken en luisteren naar de liederen die de spelers na afloop in bus zongen.

 

Bedankt broertje. Het was geweldig!

“We are on the right side, we are on the right side, we are on the right side of the green. We are on the left side, we are on the left side, we are on the left side of the green”.