The Masters 2024
Ben jij helemaal klaar voor de Masters?
Hopelijk zal het Rory McIllroy lukken om zijn Grandslam in golf te voltooien.
Het wordt weer als vanouds spannend.
Doe jij al mee met de Business Golf Society golfpoule?
Let’s Go!
Waar Golf & Business verhalen elkaar ontmoeten
By Maurice Smit
Ben jij helemaal klaar voor de Masters?
Hopelijk zal het Rory McIllroy lukken om zijn Grandslam in golf te voltooien.
Het wordt weer als vanouds spannend.
Doe jij al mee met de Business Golf Society golfpoule?
Let’s Go!
By Maurice Smit
Het was de Amerikaanse verkooptrainer Bob Burg, die het begrip ‘Know, Like, and Trust’ als eerste de wereld in stuurde.
Zijn observatie was dat mensen onder gelijke voorwaarden, het liefst zaken doen met mensen die ze kennen, aardig vinden en vertrouwen (Know, Like, and Trust).
Bob’s collega Jeffrey Gittomer, ging daarin nog een stap verder.
Hij vindt dat mensen, zelfs wanneer de voorwaarden helemaal niet zo gelijk zijn, nog steeds het liefst zaken doen met mensen die ze kennen, aardig vinden en vertrouwen.
Ik denk dat dit helemaal klopt.
In ons dagelijks leven speelt de Know, Like, and Trust factor een belangrijke rol bij het doen van onze aankopen en het nemen van beslissingen.
Vertrouwen speelt daarbij een cruciale rol.
Bij iedere aanschaf of keuze voor een dienst of service, vindt er een transactie plaats. Beide partijen lopen daarbij een risico.
De koper neemt afscheid van zijn geld en vertrouwt erop dat er wordt geleverd volgens de afspraken. De verkoper levert het product of de dienst en vertrouwt erop dat er keurig wordt betaald.
Hoe hoger de aanschafkosten en hoe groter de impact is van onze keuze op ons leven, hoe groter het risico is dat we daarbij lopen, als er iets mis gaat. Vertrouwen is in dit soort situaties van het allergrootste belang.
Wanneer je iemand leert kennen en hem of haar aardig gaat vinden, dan wordt het steeds makkelijker om iemand te gaan vertrouwen.
In mijn allereerste Keaton Golf podcast* zei Hans van Twist het heel treffend:
‘Wanneer ik een relatie bel voor een afspraak met de vraag of ze de volgende week tijd hebben voor een bak koffie, dan is dat moeilijk. Als ik bel voor een golfafspraak, dan krijg ik gelijk drie data.’
Dat is de kracht van Business Golf.
In het normale zakenleven ontmoet je potentiële nieuwe klanten niet zomaar.
Je probeert contact met ze te leggen via de telefoon, mailings of deelname aan beurzen. Je optimaliseert hopelijk ook je vindbaarheid in Google om zo nieuwe klanten aan te trekken.
Wanneer je het eerste contact legt, kennen ze jou en je bedrijf waarschijnlijk nog niet. Het kan soms maanden duren voordat je eindelijk toegang krijgt tot de juiste beslissers binnen de bedrijven, die je graag als klant zou willen hebben.
Op de golfbaan kan een beslisser zomaar naast je staan op de driving range.
Dat wil natuurlijk helemaal niet zeggen dat je dan direct je pitch op hem of haar moet afvuren. Integendeel.
* De Keaton Golf podcast werd stopgezet tijdens Corona en is daarna op de plank blijven liggen. Misschien moet ik deze weer eens afstoffen.
Toch ben je voor die ander in die situatie, direct al geen totale vreemde meer. Alle golfers spelen namelijk dezelfde sport en delen elkaars ervaringen.
Iedere golfer weet hoe het voelt om een prachtige bal te zien vertrekken richting de fairway, of een bal in het water te zien verdwijnen. We schrikken niet van het vreemde geluid van de ballenmachine, want dat kennen we allemaal.
Het feit dat wij beiden met een tas vol golfclubs achter een balletje aanlopen, dat we eerst zelf hebben weggeslagen, maakt dat ik geen totale vreemde meer ben voor jou.
Die gedeelde ervaringen en belevenissen scheppen een band.
Een gezellige gezamenlijke dag op de golfbaan, maakt het voor ons beiden veel gemakkelijker om op een later tijdstip daar een opvolging aan te geven.
Dat kan zijn in de vorm van een volgend gezamenlijk rondje golf, het geven van een bedrijfspresentatie of een uitnodiging voor een bedrijfsbezoek.
Ik kan gerust zeggen dat ik er, door deelname aan menig zakelijk golfevent, een paar mooie vriendschappen aan over heb gehouden. Dat is mij ook heel wat waard.
Ik kan het moment nog zo voor mij halen.
Nadat een van mijn flightgenoten, ik noem hem maar even Jaap voor het gemak, met zijn tweede slag de bal in het water had geslagen, dropte Jaap geheel volgens de regels zijn bal.
Vervolgens sloeg hij zijn bal wederom in het water. Herkenbaar, toch?
Nadat Jaap de bal weer had gedropt, geslagen en met een chip en twee puts, de hole had beëindigd, schreef hij 7 slagen op.
Nu is 7 slagen op een lastige par 5 niet echt een slechte score, alleen waren het geen 7 slagen.
(Slag 1, slag 2 water, drop +1, slag 4 water, drop +1, slag 6, chip 7, put 8, put 9)
Op weg naar de volgende hole, vroeg mijn andere flightgenoot gekscherend of Jaap tijdens het factureren, ook zo nonchalant te werk zou gaan bij het optellen van bedragen.
Nu waren wij beiden geen directe potentiële klanten voor Jaap, dus misschien was het allemaal niet zo erg.
Dit waargebeurde voorval heeft zich inmiddels al zeker zes jaar geleden afgespeeld. Jaap weet het vast niet meer, maar wij praten er zo nu en dan nog steeds over.
Misschien ook wel omdat hij die dag met twee van de drie prijzen naar huis ging. Kuch, duikboot.
Wij kennen Jaap. We vinden hem ook helemaal geen onaardige kerel, maar helemaal vertrouwen …?
Hij staat in ieder geval niet hoog in het lijstje van betrouwbare mensen waar wij onze eigen relaties vol overtuiging naar doorverwijzen.
Realiseer je dat ook op de golfbaan geldt: vertrouwen komt te voet en gaat te paard.
Dit artikel is eerder gepubliceerd als nr. 1 van de Business Golf Society – nieuwsbrief op LinkedIn.
By Maurice Smit
“Wordt 2024 weer het jaar van de duikboot?” vroeg Stefan mij, tijdens het lopen van onze eerste gezamenlijke holes in het nieuwe jaar.
Het is altijd leuk om te merken dat mensen de stukjes die ik hier schrijf, aan het volgen zijn. Op deze plek had ik zowel 2022 als 2023 al eerder uitgeroepen tot het jaar van de duikboot.
Ho Hoewel ik in beide jaren inderdaad mijn handicap heb verlaagd, ben ik nog niet aangeland op de door mij zo begeerde handicap 18.
In 2023 kreeg ik midden in het seizoen waarin het moest gaan gebeuren, een vervelende rugblessure. Die belette mij ruim twee maanden lang, goed te kunnen golfen.
Net op het moment dat de rugblessure weg leek te zijn, stond de herfst helaas alweer voor de deur. Niet het meest ideale moment van het jaar om lage scores te kunnen noteren.
Ondanks de blessure, kreeg ik mijn golfhandicap gedurende het hele jaar toch nog een aantal slagen naar beneden.
Omdat mijn handicap in 2023 gezakt is van 30.6 naar 27.8 begin ik 2024 met handicap 27.8.
Zoals je op de foto kunt zien wanneer je inzoomt, is mijn laagste dagresultaat 26,6 en zit er in mijn acht beste scores van de laatst ingevulde 20 rondes, niet één ronde boven de 30. Dat geeft aan dat mijn spelniveau redelijk stabiel was.
Allereerst natuurlijk door blessure vrij te kunnen spelen. Als ik met een rugblessure mijn handicap een aantal slagen kan laten dalen, dan verwacht ik zonder blessure zeker nog lager te kunnen scoren.
De belangrijkste strategie voor mij om ook van 2024 het jaar van de duikboot te maken, is om te blijven focussen op mijn persoonlijke par.
Michael Brisbane gaf mij in een van zijn YouTube-video’s de perfecte slogan mee voor 2024: Putt for par.
Op een par 4-hole heb je dan drie slagen om de bal op de green te krijgen. Daarna put je voor par. Maak je die niet, dan blijft er meestal een eenvoudige tap-in putt voor bogey over.
Ook niet erg.
Dus ja Stefan, ook 2024 is voor mij weer het jaar van de duikboot. Ik ga mijn best doen om er een mooie Deep Dive van te maken.
Nu maar hopen dat de plassen op de fairways en in de bunkers, snel weer zullen verdwijnen.
By Maurice Smit
Het in 2021 ingevoerde World Handicap Systeem (WHS), krijgt in 2024 een aantal aanpassingen. Door die aanpassingen wordt het voor nog meer golfers mogelijk om, op hun eigen golfbaan, een golfhandicapscore neer te zetten.
Een ander doel van de aanpassingen is, om nog verfijnder de golfhandicap te kunnen berekenen.
Dit zijn de drie belangrijkste wijzigingen in het golfhandicapsysteem in 2024.
De minimaal vereiste lengte van een golfbaan om mee te tellen in het World Handicap Systeem, wordt verlaagd.
Een 9-holes golfbaan moet minimaal 685 meter (750 yards) lang zijn. Een 18-holes golfbaan moet minimaal 1370 meter (1500 yards) lang zijn.
Hiermee wordt het aantal golfbanen waar je een Handicap Index kunt verkrijgen, vergroot.
Per 1 januari 2024 zullen niet gespeelde holes van een ronde, niet langer worden ingevuld met een standaard score van netto par. In plaats daarvan zal de score voor de niet gespeelde holes, worden gebaseerd op de verwachte score van de speler.
De verwachte score wordt gedefinieerd als: De score die een speler naar verwachting zal behalen over een bepaald aantal holes op een baan van standaard moeilijkheidsgraad.
Deze score wordt berekend met behulp van de Handicap Index van de speler en kent een numerieke waarde toe aan elke hole of holes die niet worden gespeeld tijdens een ronde.
Deze nieuwe methode zal een 9-holes of 18-holes score opleveren die de capaciteiten van de speler nauwkeuriger weergeeft.
Maak je niet druk als je dit niet begrijpt. Open je golf app, vul je score in, en de app rekent automatisch je score uit. Klaar.
Door veel wind en regen kan een golfbaan een stuk moeilijker te bespelen zijn dan op een zonnige, windstille dag. Met de introductie van het WHS in 2021, is het mogelijk om per dag de omstandigheden van de baan in de berekening van je score mee te nemen.
Alle 125 landen waar het WHS wordt gehanteerd, moeten voor 1 januari 2024 de laatste updates in hun systeem hebben geïmplementeerd.
Aanpassingen aan de berekening van speelomstandigheden worden vanaf 1 januari vaker gemaakt. De Playing Conditions Calculation (PCC) is gewijzigd om de kans op een aanpassing voor abnormale speelomstandigheden te vergroten.
Ook dat gaat helemaal automatisch in de golf app.
Vanuit het oogpunt van inclusiviteit in de sport, is dit een stap voorwaarts.
Mensen die alleen op een korte par 3, 9-holes golfbaan spelen, kunnen op hun eigen baan nu ook een golfhandicap behalen.
Bovendien wordt de golfhandicap vanaf januari 2024, ook nog eens net iets nauwkeuriger berekend.
Een kleine kanttekening hierbij is dat een handicap 18 van een speler die dat neerzet op een aantal lange golfbanen, zeker niet dezelfde waarde heeft als een handicap 18 van een speler die alleen op hele korte golfbanen speelt.
Je kan dus in sommige gevallen, gerust spreken van inflatie van de golfhandicap.
By Maurice Smit
“Zo, nu heb je wat te schrijven voor op je website”, zei mijn broer na afloop.
Hij had gelijk. Maar waar te beginnen?
Dat het team van Europa in Rome de Ryder Cup op de golfbaan van Marco Simone in Rome heroverd heeft op de Amerikanen, dat weet iedere golfer.
Ook het verloop van de wedstrijd is duidelijk in beeld geweest op Ziggo Golf, dus ja, wat ga je nog toevoegen? Dat blijkt echter verrassend veel te zijn.
Laat ik je eerst vertellen dat ik het geluk had om op alle dagen van de Ryder Cup aanwezig te zijn. Wij zijn op woensdagmiddag geland in Rome en wilden direct door naar Marco Simone om de laatste trainingen van die dag nog te kunnen zien.
Door een leeglopende achterband van onze huurauto, kwamen we echter net te laat aan om de baan nog op te mogen. Na wat heen en weer gesteggel, mochten we gelukkig wel het bezoekersterrein op.
De avondschemering begon al in te vallen, waardoor het terrein prachtig werd uitgelicht. En wat een enorm terrein! Ik denk dat het bezoekerspaviljoen minstens twintig voetbalvelden groot was.
Door het enorme podium en de honderden tafels met parasols op het middenveld, had het terrein veel weg van een popfestival.
Dat dit niet zomaar een golftoernooi is, was overduidelijk.
Langs een kant van het terrein was een paviljoen opgebouwd van, ik schat, zeker 100 meter lang.
Daarin bevond zich de shop met een enorme collectie aan kleding en Ryder Cup merchandise. Er waren dagen waarop de rij voor de shop in de ochtend bijna 400 meter lang kon zijn.
Overal liepen de hele dag mensen rond met plastic Ryder Cup tasjes met daarin hun zojuist gescoorde waardevolle souvenirs. Ik kreeg de tip om als ik iets zag wat mij beviel, dat direct te kopen. Deed je dat niet, dan zou het zomaar uitverkocht kunnen zijn als je de volgende dag weer terugkwam.
De donderdag voorafgaande aan de Ryder Cup, is de laatste mogelijkheid voor de spelers om de baan nogmaals te verkennen. Die dag is de sfeer enorm ontspannen.
Het geniale aan de opbouw van het terrein was, dat de drivingrange voor de spelers zich bevond tussen de golfbaan en het bezoekersterrein. Vanaf een tribune aan de kopse kant, kon je op nog geen tien meter afstand de spelers zien inslaan.
Dan staat daar gewoon ineens Ricky Fowler naast Collin Morikawa in te slaan. Het lijkt gewoon bijna niet echt. Het is alsof zij zo vanaf het scherm in de echte wereld waren gestapt. Een hele onwerkelijke ervaring.
Datzelfde gevoel had ik ook bij het voor het eerst zien van Jon Rahm, Viktor Hovland en Rory McIlroy in de baan. Het voelde bijna als een illusie.
Met de vele tienduizenden bezoekers per dag, is het zeker niet zo dat je met z’n allen op je gemak met de spelers mee kunt lopen. Je gaat ergens bij een leuke hole zitten en je wacht rustig af totdat de flights voorbij komen.
Daarna loop je door naar de volgende hole, een stuk verderop in de baan, of je gaat wat drinken of eten.
Wat je op de tv niet goed ziet, is dat er op meerdere plekken langs de baan enorme schermen geplaatst zijn waarop de tv-beelden worden getoond. Terwijl je zit te wachten op de spelers, kun je dus vrij gemakkelijk de hele wedstrijd volgen.
Wat je ook niet goed ziet op tv, zijn de enorme afstanden die deze mannen kunnen slaan. Een drive die heuvel op 270 meter wordt geslagen, is in werkelijkheid veel indrukwekkender dan dat je op tv ooit zou kunnen beleven.
Op de buis ervaar je het hoogte verschil en de enorme afstanden niet. Je kunt bij sommige holes niet eens zien of er in de verte een Europeaan of een Amerikaan aan het afslaan is. Maar enkele seconden later ligt er wel ineens een bal naast de green voor een eagle.
Het is echt sensationeel om dat met eigen ogen te zien.
Op zondag zoeken we ’s ochtends een plekje in de schaduw onder een olijfboom, links naast hole 5. Zo hebben we vanaf de andere kant van het water, een mooi uitzicht op de green.
Om ons heen zitten mensen uit Ierland, Engeland, Frankrijk, Spanje, Oostenrijk, Zuid-Afrika, Singapore, India, de VS en nog een Nederlander.
Er wordt samen gelachen en gepraat over het golfen. De onderlinge saamhorigheid in het publiek is groot.
Naarmate de dag vordert en de magen gevuld worden met meer en meer bier, nemen de zangkoren toe.
Een groot feest!
Zaterdagavond wordt het spannend. McIlroy en Fitzpatrick kunnen op hole 18 nog een half punt veiligstellen tegen Cantlay en Clark. Fans rennen massaal onder de touwen door naar de andere kant van de fairway. In de verte zakt de ondergaande zon langzaam achter de tribune naast hole 18.
Het is net alsof ik zit te kijken naar een scène uit de golffilm The Legend of Bagger Vance. Alleen is dit geen film, maar het echte leven.
In de eerste dagen na mijn thuiskomst heb ik echt even tijd nodig om weer te landen. Ik kijk ieder filmpje op YouTube en Instagram over de Ryder Cup in Rome.
Ook de herhalingen op Ziggo heb ik meerdere keren gezien.
Als je de kans krijgt om een keer in je leven in Europa naar de Ryder Cup te gaan, heb ik maar een advies voor je: niet twijfelen, maar doen!
Wanneer ik al lang en breed al weer dagen thuis zit, klinken de vele liederen nog na in mijn hoofd. Op Instagram blijkt dat ik daar echt niet de enige in ben. Zelfs de spelers hebben het erover.
Wie de liedjes gemist heeft, moet maar eens kijken en luisteren naar de liederen die de spelers na afloop in bus zongen.
Bedankt broertje. Het was geweldig!
“We are on the right side, we are on the right side, we are on the right side of the green. We are on the left side, we are on the left side, we are on the left side of the green”.
By Maurice Smit
Het was golfclubfabrikant Cleveland, die in 2021 bij de lancering van hun nieuwe Launcher golfclubs, voor het eerst de term Welcome to the Club gebruikte.
In mijn ogen een geniale slogan.
In een korte zin koppelden zij het spelen met Cleveland golfclubs aan erbij horen en hippe mensen. De acteurs in de filmpjes waren retro modern aangekleed. Daarmee was de doelgroep ook direct duidelijk.
Weg van het oubollige imago dat helaas nog steeds aan de golfsport kleeft.
De NGF lanceerde onder dezelfde slogan dit jaar een grote mediacampagne voor het promoten van de golfsport. Ook daar richt men zich op een jonge en zeer inclusieve generatie.
Een prachtig en ook noodzakelijk initiatief. De cijfers liegen er niet om. De golfsport vergrijst in een zeer hoog tempo. Wanneer er niet snel meer jonge mensen gaan golfen, dan zullen een aantal golfclubs in Nederland het echt niet gaan overleven.
Een bijzondere golfwinkel zoals Bisque Golf in Amsterdam, lijkt er op te wijzen dat een geheel nieuwe generatie de weg naar de golfsport langzaamaan begint te vinden.
Of deze generatie de redding gaat zijn voor de golfclubs, zal nog moet blijken.
Jongere generaties zijn veel minder gebonden aan het standaard verenigingsleven. De beleving die zij zoeken, is een heel andere dan die van de huidige standaard clubleden.
Samen lol maken en vooral niet gebonden zijn, is hun reden om te gaan golfen. Zij passen veel beter bij het ‘pay and play’ model, dan in het traditionele verenigingsmodel dat nog bij veel golfbanen heerst.
Het is een van de redenen waarom initiatieven zoals Golflounge Amsterdam en Chi Chi in Utrecht, zo succesvol blijken te zijn. Bij het pay and play model van Golfbaan Delfland is het ook altijd druk als ik er kom. Ook dat is niet zonder reden.
Het is een grote frustratie van veel niet-competitie spelers. Na The Masters in april krijg je echt weer de kriebels om de baan in te gaan. Dat blijkt dan veel moeilijker dan gedacht. In diezelfde periode wordt namelijk de landelijke golfcompetitie op veel golfbanen gespeeld.
Tijdens de competitie voel je je soms, zelfs als lid, alles behalve dan welkom. Dat de landelijke Welcome to the club campagne gelanceerd is na afloop van de competitie, is dan ook niet verwonderlijk.
Wie mijn columns volgt of mij kent van de verschillende business golfclubs waar ik lid van ben, die weet dat ik maar weinig op dezelfde golfbaan speel. Hoewel ik als mini-lid aangesloten ben bij Golfclub Kleiburg, heb ik moeite om zelfs daar mijn beperkte speelrecht op te maken.
De businessclubs waar ik lid van ben, zijn niet gebonden aan een vaste golfbaan. We spelen met elkaar op verschillende golfbanen onze rondjes. Tel daarbij de rondes op die ik speel met mijn zakelijke relaties, dan kun je gerust stellen dat ik in de afgelopen jaren al heel wat gezien en meegemaakt heb op de Nederlandse golfbanen.
Laat ik gelijk zeggen dat ik op het overgrote deel van de golfbanen, mij zeer goed heb vermaakt.
Daarbij sprongen de gastvrijheid op Bernardus Golf en de zeer vriendelijke ontvangst van de caddie masters op Broekpolder er direct bovenuit.
Maar zo hier en daar kreeg Welcome to the Club een wel hele nare bijsmaak.
Ik moet daarbij denken aan die keer dat wij vanaf grote afstand door een lid werden toegeschreeuwd, dat we de hark niet goed in de bunker teruglegden. Misschien zaten wij fout, maar is het nodig om vanaf een afstand te schreeuwen tegen je gasten?
Een ander voorval waar ik in dit kader direct aan terug moet denken, gaat over de dame die ons op hole 10 nogal streng aansprak omdat wij direct door wilde lopen vanaf hole 9.
“Heren, u moet uw starttijd op het bord reserveren in het clubhuis om de tweede lus te mogen lopen.” Ik was daar als gast van een lid van die golfbaan en wij liepen precies op tijd naar hole 10.
Dus wie zat er nou fout?
Ik heb nog wel meer voorbeelden van leden die menen onbekende golfers de les te moeten lezen op hun golfbaan, maar laat ik afsluiten met een voorbeeld van iets te fanatieke marshals.
Op hole 1 werden we vriendelijk welkom geheten door de marshal. Hij vroeg ons of iedereen zijn pitchfork bij zich had en of we die ook wilden gebruiken. Daar is natuurlijk niets verkeerd aan. Integendeel.
Wie heeft er geen hekel aan pitchmarks op de green, die door je voorgangers zijn achtergelaten?
Nadat we vanaf hole 1 naar hole 2 liepen, werd ons door de tweede marshal vanuit zijn buggy nogmaals diezelfde vraag gesteld. Kan gebeuren, en ja, we hebben allemaal onze pitchfork bij ons.
Na een aantal holes gespeeld te hebben, waarbij we regelmatig stonden te wachten op de flight voor ons, liet een speler van de naast ons gelegen hole zijn bal op onze fairway landen.
Wij wachtten netjes op hem, totdat hij zijn bal gevonden had en de bal weer op zijn eigen fairway had geslagen. Bovendien is onze vierbal de laatste flight van onze groep en achter ons is een gat van ruim een half uur naar de volgende flight.
Geen enkele reden dus om ons te haasten.
Op de par drie die daarop volgt, komt een derde marshal aangescheurd. Half uit zijn buggy hangend begint hij tegen ons te roepen. We kunnen hem niet zo goed horen, want hij krijgt het deurtje van zijn buggy niet zo goed open. Als hij zijn deurtje eindelijk open heeft, begint hij zijn verhaal nogmaals.
“Jullie moeten wel op schieten, want de volgende flight is al twee holes verder”, snauwt hij naar ons. Dat is op zich niet zo gek, want deze baan heeft twee korte par drie holes achter elkaar en wij moesten nu eenmaal op onze tegenligger wachten.
Bij het wisselen van de ene lus naar de volgende negen holes, worden we wederom door een marshal aangesproken.
“Jullie lopen echt te langzaam. Dit is echt niet normaal”. Op de vraag of we dan maar beter naar huis zullen gaan of dat we de course al rennend moeten afmaken, bindt hij in.
Op de par 5 achter ons, lopen nog steeds geen mensen. Is dit nu wat ze bedoelen met Welcome to the Club?
Als we de nieuwe generatie golfers echt welkom willen heten op de prachtige golfbanen die Nederland rijk is, is een cursus gastvrijheid en hoffelijkheid voor de bestaande leden, zo hier en daar, echt geen overbodige luxe.
By Maurice Smit
Het was Hans van Twist die de discussie aanzwengelde en Johan Duim die met een briljante oplossing kwam.
Na afloop van onze gezamenlijke ronde tijdens The Links Valley Shotgun Beleving, zaten we tijdens de BBQ gezellig na te praten op het terras. Ik bleek die dag de meeste stablefordpunten te hebben gescoord en won daarmee een cadeaubon voor een 9-holes greenfee.
Op het moment dat ik naar voren liep voor de prijsuitreiking, hoorde ik in het publiek al iemand zeggen dat mijn handicap nu naar beneden zou moeten gaan. Wie mijn zoektocht naar handicap 18 een beetje volgt, die weet dat dat ook mijn bedoeling is.
Ik heb dit jaar, niet voor niets, wederom uitgeroepen tot het jaar van de duikboot.
Afgelopen maanden heb ik veel geoefend en dat begint nu langzamerhand zijn vruchten af te werpen. Vertrouwen in mijn nieuwe hybride 5 en 6 helpt daar ook bij.
Het is nu eenmaal een feit dat wanneer je beter gaat spelen, je veel stablefordpunten bij elkaar kunt spelen, door de manier waarop de golfhandicap wordt berekend. Het winnen van mijn tweede prijs dit jaar, is daar dan ook een logisch gevolg van.
De discussie aan tafel ging erover dat spelers met een hele lage handicap in een stablefordwedstrijd niet makkelijk een prijs kunnen winnen.
Iemand met een serieus lage handicap, zit vaak aan het plafond van zijn of haar kunnen. Die zal niet zo snel een uitschieter naar beneden hebben, zoals dat bij een speler met een hoge handicap wel het geval kan zijn.
Nu is het zeker niet zo dat een speler met een lage handicap geen 32 tot 37 punten zou kunnen scoren. Dat puntenaantal zou iedere golfer waarvan de handicap ook echt klopt, zo nu en dan moeten kunnen halen. Als dat niet het geval is, dan klopt je handicap waarschijnlijk niet.
Maar zelfs met 37 punten leg je het toch echt af tegen een speler met een hoge handicap die een topdag heeft. Die kunnen met kaarten binnen komen waar 40 of meer punten op staan.
Dat is voor een lage-handicapspeler bijna onmogelijk om te doen.
Bij stablefordwedstrijden is er naast een prijs voor het hoogste puntenaantal, vrijwel altijd wel een prijs te verdienen voor de ‘Longest’ drive op de fairway en de ‘Neary’.
Ook die prijzen gaan echt niet automatisch naar de speler met de laagste handicap.
Met mijn hoge handicap en mijn redelijk korte afslag, heb ik die prijs ook al eens mogen ontvangen. Vrijwel iedereen sloeg de bal veel verder, maar soms wel net naast de fairway of heel ver het bos in. En dan tellen ze niet mee.
Het gevolg van dit alles is dat de motivatie om mee te doen aan stablefordwedstrijden bij spelers met een lage handicap niet erg hoog is. Hoe goed ze ook spelen, zij weten van tevoren al dat de kans klein is dat ze in de prijzen zullen vallen.
Zelfs bij een score onder par kan het voorkomen dat die prestatie niet eens wordt genoemd bij de prijsuitreiking. Dat is niet echt motiverend.
Een idee dat die avond aan tafel voorbijkwam om het spelen van stablefordwedstrijden voor golfers met een lage handicap aantrekkelijker te maken, was het spelen in verschillende handicap brackets.
Al snel werd dat idee weer van tafel geveegd, omdat binnen die brackets, zeg van 0 tot handicap 15, van 16 tot 25 en van handicap 26 en hoger, je min of meer dezelfde discussie blijft houden.
Toen kwam Johan met een simpele en in mijn ogen briljante oplossing. Een prijs voor de laagste bruto score van die dag op basis van strokeplay.
Zo simpel kan het zijn.
Ja, ik weet het. Het is geen stablefordtelling, maar dat zijn de Longest en de Neary ook niet. Het is echter wel een erkenning voor de laagste score, die op die dag wordt neergezet.
Je geeft zo de winnende speelster of speler, de welverdiende erkenning voor een mooie prestatie.
Bovendien maak je het voor golfers met een lage handicap ook veel leuker om zich in te schrijven voor stablefordwedstrijden. Er is immers voor hen nu wel wat te winnen en het biedt de mogelijkheid om onderling de strijd aan te gaan.
En ik spreek uit ervaring, voor die prijs komt geen enkele duikboot in aanmerking.
By Maurice Smit
We hadden er samen al een aantal maanden naar uitgekeken. Maar ja, dit fenomeen vindt voor niet-leden zoals wij, maar een paar keer per jaar plaats.
Op het moment dat de nieuwe data voor dit jaar bekend werden gemaakt, hebben we ons dan ook direct ingeschreven voor de Links Valley Shotgun beleving in mei.
The Links Valley is bijzonder omdat de golfbaan door golfbaan architect Frank Pont ontworpen is als een 9-holes golfbaan, die je twee kanten op kunt spelen. Dergelijk golfbanen worden ‘reversible’ golfbanen genoemd.
Het voordeel daarvan is dat je op de ruimte die nodig is voor een 9-holes golfbaan, toch 18 holes kunt aanleggen in twee tegengestelde lussen. Zo speelt de North Course, gezien vanaf het gezellige clubhuis, linksom en de South Course rechtsom.
Normaal gesproken komen beide lussen van The Links Valley om de dag aan de beurt. Speel je bijvoorbeeld op maandag de North Course, dan speel je op dinsdag de South Course.
Ja, en nee. Ja, het is de enige 9-holes reversible golfcourse in Europa. Het is ook de enige reversible golfbaan die je iedere week in beide richtingen kunt spelen.
Er is echter een 18-holes golfbaan in Engeland die ook omgekeerd te spelen is, maar dat gebeurt slechts een of twee keer per jaar. Dat is de Old Course in St Andrews. De oudste golfbaan ter wereld is namelijk ook een reversible golfbaan.<
Wat dat betreft maakt The Links Valley deel uit van een zeer exclusief clubje.
Bij aankomst op de golfbaan valt ons direct iets op: de grote hoogteverschillen die The Links Valley kenmerken. Wanneer je bijvoorbeeld op hole 1 van de North Course naast het clubhuis staat, dan sla je je bal direct een enorme diepte in. Dat maakt het goed inschatten van de juiste lengte van je slag niet altijd eenvoudig.
Gelukkig is het mooi weer en kunnen we op het terras met uitzicht op hole 10, een kopje koffie drinken. Ik zeg bewust hole 10, want deze 9-holes golfbaan heeft 10 verschillende greens.
Na een goed verzorgde lunch gaan we gezamenlijk de baan in voor een shotgun start. Wij starten die dag op hole 7 en gaan die dag 18 holes achter elkaar spelen. Het heet niet voor niets The Links Valley Shotgun beleving.
Maar hoe speel je 18 holes op een golfbaan van 9 holes, waarbij je na 9 holes omdraait en in tegengestelde richting weer verder speelt?
Eigenlijk heel eenvoudig. Omdat iedereen tegelijk start en er tijdens de ronde niet ingehaald mag worden, komt iedere flight ongeveer tegelijk aan op de green van de voor die flight negende hole.
Na toestemming van, we noemen hem maar even de dagbegeleider, speel je verder op dezelfde fairway waar je net vandaan komt. Dat laatste geeft een heel gek gevoel.
Zoals gezegd, wij begonnen op hole 7 en dus was hole 6 onze 9e hole voor die dag.
Nadat we de green van hole 6 hadden verlaten, moesten we van een naast de green liggende t-box, de bal weer afslaan richting de t-box van hole 6. Daar waar we dus net vandaan kwamen. Dat is heel even verwarrend qua oriëntatie.
Na onze eerste afslag speelden we vanaf de fairway verder richting de green van voorheen hole 5. Omdat je nu vanaf de andere kant komt, ziet die green er weer heel anders uit. Ook de hindernissen liggen ineens heel anders in de baan.
De eerste lus is echt weer heel anders om op te spelen dan de lus in de tegengestelde richting. Je weet dat je er geweest bent, maar je zou zweren dat er iets niet klopt.
Het is werkelijk een unieke ervaring om beide lussen op dezelfde dag te mogen spelen. De afsluitende BBQ en de leuke gesprekken na afloop, maken de beleving helemaal compleet.
Alle 18 holes hebben hun eigen charme en uitdagingen. Het is absoluut geen straf om hier een paar keer 9 holes te lopen. Het is niet voor niets dat The Links Valley, zelfs op internationaal niveau, erkenning krijgt als de mooiste 9-holes golfbaan van Nederland.
Maar voor een echte unieke ervaring schrijf je je in voor The Links Valley Shotgun beleving.
Die is écht de moeite waard.
By Maurice Smit
Update: Ondertussen zijn we in Het jaar van de duikboot 2024
In de golfsport zijn de meeste mensen wel bekend met de term duikboot. Aan het begin van vorig jaar riep ik 2022 voor mijzelf uit tot het jaar van de duikboot.
Wanneer je beter gaat golfen en lagere scores gaat halen, dan loopt je handicap altijd een beetje achter. Dat komt nu eenmaal door de manier waarop je handicap bij golf wordt berekend.
Als het lukt om beter te gaan golfen, speel je regelmatig onder je bestaande handicap en kun je daardoor zomaar in de prijzen vallen. Wat mij vorig jaar ook een enkele keer is gelukt.
Wie mij een beetje kent, weet dat handicap 18 mijn ultieme doel is. Mijn plan was dan ook om in 2022 flinke stappen te maken in het laten zakken van mijn handicap.
Aan het begin van 2022 was mijn handicap 33,2 en die is nu gezakt naar 30,6.
Geen dramatische sprong, maar wel een lichte verbetering.
In 2022 heb ik bij lange na niet zoveel gegolfd als ik gewild had . Het is natuurlijk geweldig dat je via business golf nieuwe opdrachten binnenhaalt, maar daardoor schoot het golfen er zo nu en dan wel een beetje bij in.
Bovendien heb ik in 2022 veel meer 9-holes wedstrijden gespeeld dan eerder het geval was. De handicap berekening op 9-holes, kan nadelig uitpakken op het dagresultaat.
Wat wel positief is, is dat van mijn acht laatste rondes, er zes scores meetellen voor mijn handicap. Daar zitten maar liefst twee scores bij met een dagresultaat van in de 27.
Dat is winst en het biedt hoop voor 2023.
Uiteraard is mijn doel voor 2023 om eindelijk onder de dertig te komen met mijn handicap. Richting handicap 24 lijkt mij een mooie eerste stap voorwaarts.
Hoe wil ik daar komen?
Alles begint natuurlijk met het hebben van de juiste swing. Ik heb van mijn golfpro een paar mooie swing tips gekregen, waar ik nu mee aan het oefenen ben.
Daarnaast ben ik altijd op zoek naar die wonderclub met de juiste loft en shaft. Niet zozeer om er heel ver mee te kunnen slaan, maar wel redelijk gecontroleerd en voorspelbaar.
Ook wil ik tijdens rondjes zakelijk golfen, mij ook iets beter concentreren voordat ik ga slaan. Meestal ben ik meer bezig met netwerken en met elkaar plezier hebben, dan mijn eigen spel. Dat gaat nogal eens ten koste van mijn eigen score.
Ik krijg nu al weer zin om de baan in te gaan en dit jaar weer meerdere 18-holes rondes te lopen. Er staan begin februari al zes golfafspraken in de agenda voor dit jaar. Dus dat moet goed komen.
Mocht je mij dit jaar weer in de prijzen zien vallen, noem mij dan gerust een duikboot.
Dat is ook in 2023 weer hélemaal de bedoeling.